BİR YOLA ÇIKTIĞIMDA YANIMDA KİMSENİN OLMAMASI İLK ŞARTIM OLDU DAİMA... AŞIK OLDUĞUMDA, İŞ KURDUĞUMDA, İÇERKEN...
YALNIZLIĞIN SESSİZ HALİNDEN KEYİF ALDIM BEN, HASTALIKLI RUHUMU AVUTTUM HEP. KEYİF ALDIM İÇERKEN YALNIZ BAŞIMA. YOKTU ASLINDA MASANIN ETRAFINDAKİLER. MELANKOLİ YAĞMURLARI YAĞDI BAŞIMDA ARA ARA, LAKİN EN SEVDİĞİM HATA GÜVENMEK OLDU İNSANLARA. 
BEKLENTİSİZ SEVİYORUM, AMAÇSIZ ÇALIŞIYORUM, TUTARSIZ YAŞIYORUM VE EN ÖNEMLİSİ ÇIKARSIZ GÜVENİYORUM VE İŞTE TAMDA BU SEBEBLE HİÇ KAYBEDEN OLMUYORUM. KAZANAN YOKSA EĞER; KAYBEDEN NEDEN OLSUN Kİ?...

"When I grip the wheel too tight, I find I lose control." -- Steve Rapson